Het zou zo mooi zijn als we met z'n allen leren kijken naar kinderen. Leren van kinderen, die van nature, met het grootst mogelijke gemak, allerlei onderlinge verschillen opzij zetten.
De Grote Vraag is: Welk signaal geef je af aan kinderen als ze van jongs af aan zien dat wanneer je niet aan het gemiddelde voldoet, je niet normaal bent en dus naar een speciale school moet. In de buitenwijk van de grote stad? Aan de rand van het dorp? Of nog verder, in een bos? De basisschool is de plek waar kinderen voor het eerst echt onderdeel uitmaken van de maatschappij. Willen wij dat jonge kinderen denken dat omgang met gehandicapte schoolgenoten de zorg van anderen is? Of willen wij dat de komende generaties ruimdenkender worden, kunnen omgaan met verschillen, leren anderen te helpen die iets minder fortuinlijk zijn bedeeld bij de geboorte en leren delen, ook in aandacht?
Dit is iets wat ons allen betreft. Het mag niet alleen verwacht worden van scholen, leerkrachten en interne begeleiders. Door het samen te doen, maken we het door velen onmogelijk geachte mogelijk.
Het is geen kwestie van wel of niet kunnen. Het is een zienswijze, een visie, een instelling, een keuze, kortom, mijn missie. Als we het samen willen, dan is het mogelijk.
Ben jij er klaar voor?
